Hallo mevrouw Barendsen,
Zoals u zich misschien nog kunt herinneren, hebben wij enorme strijd gevoerd voor mijn 3 dochters. We hebben ons er op een gegeven moment maar bij neergelegd. Zolang de kinderen niet mee willen werken, heeft het weinig tot geen zin. Toch blijf jeugdzorg op haar domme manier voortstuntelen. Ik zal u vertellen hoe het er op het moment bij staat.
In 2008 kreeg ik als chantagemiddel een ontheffing voorgehouden. Als ik dit niet deed, vroeg de gezinsvoogd een ontheffing aan. Ik heb niet aan haar verzoek voldaan en 4(!) maanden later lag er een bericht van jeugdzorg dat er een onderzoek ontheffing zou worden aangevraagd. In oktober kreeg ik bericht dat er een raadsmedewerker tijd had en er werd een onderzoek gestart. In februari was het onderzoek klaar. Er werd gebruik gemaakt van een pleegzorgmedewerker als getuige, iemand die mij nog nooit had gezien en ooit eens 2 minuten aan de telefoon had gehad. Die dame is flink van leer getrokken tegen mij. Ik heb later nog een klacht over deze dame ingediend bij haar organisatie en gelijk gekregen. Op mijn berichten daarover richting kinderbescherming werd gereageerd met: Dat kunnen we nu niet meer veranderen. Maar goed. Op 9 juli was de zitting ontheffing. Oftewel, 11 maanden na de aankondiging die ik en tegelijkertijd de rvdk had ontvangen. In oktober hebben we toch maar eens een telefoontje richting rechtbank gewaagd. Er bleek op 19 augustus uitspraak te zijn gedaan. Men was vergeten ons de beschikking toe te sturen. Ik heb direct een klacht ingediend bij de rechtbank. Natuurlijk is mijn klacht niet gegrond verklaard omdat de medewerker nu ineens beweerde dat de stukken wel degelijk verstuurd waren. Ik heb het zo gelaten omdat ik verder niet al teveel energie wilde steken in dit soort geneuzel.
Omdat mijn man mijn dochter erkend had toen we net getrouwd waren, had hij ook het gezag. Tot onze grote verbazing werd hij nergens in de stukken genoemd. Hij heeft de rechtbank nog opgebeld om te vragen of we alle paperassen wel gekregen hadden. Er was dus helemaal niets meer, hij had gewoon nog het gezag. Begin november heeft mijn man de gezinsvoogd opgebeld en haar verteld dat hij het gezag nog had. De gezinsvoogd zei dat het na zou kijken en daarna weer contact met hem opnemen. November ging voorbij, december ging voorbij en op een gegeven moment ging 11 januari, de laatste dag van de ots met muhp, ook voorbij. Toen hebben we de gezinsvoogd eens flink laten schrikken door haar te e-mailen dat mijn man mijn dochter gewoon op kon gaan halen. Helaas heeft de gezinsvoogd direct paniek gezaaid. Toch bleef ze volhouden dat mijn man het gezag niet kon hebben. De jurist van bjz werd er zelfs bijgehaald. Wat ik hier niet van snap, is dat deze vrouw niet simpelweg inzage heeft gevraagd in het gezagsregister. Ze kwam op een gegeven moment aan met de term wettiging die ons dan waarschijnlijk in verwarring zou hebben gebracht. Voor alle duidelijkheid schreef ze er nog bij dat die term sinds 1998 niet meer gebruikt wordt. Mijn man heeft mijn dochter in 2005 erkend. Hij heeft toen ook direct het gezag aangevraagd. Hij kreeg die aanvraag terug met de mededeling dat het gezag niet aangevraagd hoefde te worden omdat we ten tijde van de erkennning getrouwd waren. Dat is de gezinsvoogd twee keer uitgelegd en toch bleef ze doorgaan met haar gezeur over haar eigen gelijk. Wat ze natuurlijk niet had.
We waren absoluut niet van plan om mijn dochter op te halen. Als we dat gewild hadden, hadden we dat natuurlijk niet bij bjz gemeld. We wilden alleen eens een flinke boel opschuddig veroorzaken. Dat is inderdaad gelukt. Wat ons zo dwars zit, is dat deze gezinsvoogd niet direct heeft ingegrepen. In november was ze nb al ingelicht over dit feitje. Als ze echt in het belang van mijn kind hadden gehandeld, had ze geen paniek gezaaid maar in plaats daarvan direct maatregelen genomen. Een vots is zo aangevraagd. Dat heeft ze pas op 20 januari gedaan, 9 dagen lang hadden we mijn dochter zonder enige tegenwerking mee kunnen nemen. Wat daar nog bij komt, is de enorme domheid van de gezinsvoogd. Ze wist dat we getrouwd waren toen mijn dochter door mijn man is erkend. Ze had dus moeten weten dat we gedeeld gezag hadden. Dan vraagt ze een ontheffing aan voor mij en laat mijn man achterwege. Dan beweert ze ook nog ijskoud dat de beschikking waar alleen mijn naam op vermeld stond, ook voor mijn man gold. Wij hebben geen kwaad in het zin. Maar wat als we dat wel hadden gehad? Ik vind dit echt zo onzorgvuldig. Voor hetzelfde geld had ik enorme ruzie met mijn man gehad en had hij uit wraak het kind iets aan willen doen. Hij zou alle recht hebben gehad om haar mee te nemen. Dat is natuurlijjk en gelukkig niet aan de hand. Maar toch. Ik begrijp echt niet dat mensen zulke grove fouten kunnen maken. Fouten maken is menselijk, ook voor een gezinsvoogd. Maar als je vantevoren al gewaarschuwd bent en je slaat zo'n waarschuwing gewoon in de wind, dan kun je niet meer spreken van een menselijk foutje.
Volgende week is er een zitting ivm de vots en muhp. Dan moet de rvdk voor 31 maart een onderzoek ivm de ots met muhp bij de rechter hebben liggen, zodat er nog een zitting gepland kan worden. Dan komt er een nieuw onderzoek voor ontheffing van mijn man uit het gezag. Als dat vanaf dan ook ongeveer een jaar zal gaan duren, is mijn dochter inmiddels 18 jaar. Bij mijn ontheffing hebben ze het onderzoek op 2 dochters gericht. Op 9 juli dus een zitting, terwijl mijn ene dochter op 8 juni al 18 was geworden. Ik vind dit zulke verspilling van tijd, geld en energie. Mijn man gaat niet meewerken aan een onderzoek. Ze hebben niets te onderzoeken want mijn man is niet als opvoeder bekend in Nederland. Ze kennen niemand uit zijn omgeving en hebben dus geen mensen die ze kunnen horen. Het is zo verschrikkelijk doelloos.
Tot zover een update van onze kant. We hebben eerlijk gezegd vreselijk moeten lachen om de mailtjes van de gezinsvoogd. Wat kan een mens zich toch belachelijk gedragen. Ik heb nooit geweten dat een gezinsvoogd een machtstrijd met ouders aangaat omdat ze vindt dat ze altijd gelijk heeft. We hebben al eens van haar te horen gekregen dat informatie van postbus 51 betrouwbaarder was dan een folder van justitie. Ik denk niet dat het de juiste werknemer op de goed werkplek is.
Met vriendelijke groet,
Hallo mevrouw Barendse,
Hier gaat alles op het moment prima. We zijn aardig ingeburgerd en met de kinderen gaat het goed. Ze gaan naar Kindergarten en zijn al helemaal verduitst.
We willen het gevecht om het gezag ook niet meer aangaan. Het enige dat we wilden was aantonen dat onze gezinsvoogd een incompetente blaaskaak is die haar eigen belang boven het belang van een kind zet. Het mens is zo arrogant dat ze er bijna van stinkt. Figuurlijk gesproken dan, want we hebben haar nog nooit ontmoet. Ze durfde zelfs te beweren dat de beschikking die ik gekregen had en die alleen betrekking had op mij, ook voor mijn man gold. Zulke nonsens heb ik nog nooit eerder gehoord. Dat je fouten maakt, prima. Dat doe ik ook dagelijks. Maar dat je er zo mee omgaat en jezelf zo te kijk durft te zeggen, dat zegt mij genoeg over de kwaliteit van jeugdzorg in Nederland.
De jeugdzorg hier is zo anders geregeld. Hier kijkt men naar een gezin als geheel. De ouders worden hier niet aan de zijlijn gezet maar juist actief betrokken bij alles wat hun kinderen aangaat. Ook hier gaat het soms mis. Maar ik denk dat geen enkele instantie ter wereld dat altijd voor kan zijn.
Natuurlijk mag u dit op uw website neerzetten. We hebben niets te verbergen en vinden het juist goed dat andere mensen ook kunnen lezen wat er aan de hand is met en bij jeugdzorg. Als er vaker zulke fouten worden gemaakt, snap ik nu wel hoe het in sommige gevallen goed mis kan gaan.