Het is jammer dat de overheid nog steeds "wantrouwen jegens ouders" als uitgangspunt heeft, zeker daar waar dit het Elektronisch Kinddossier
(EKD) betreft. Dat dit uitgangspunt niet terecht is, blijkt uit meerdere onderzoeken die aangeven dat het met het overgrote merendeel van de
kinderen in Nederland erg goed gaat. Natuurlijk zijn een aantal incidenten recentelijk uitgebreid door de media belicht. Maar de
situaties waarin het misging waren vaak van te voren al bekend bij de Jeugdgezondheidszorginstellingen.

In haar ingezonden brief "Bedreigde kinderen"(Trouw week 38) laat mevrouw de Vries (huisarts) aan de hand van praktijkvoorbeelden zien wat
er eigenlijk mis is: het is te moeilijk om van hulpinstanties hulp te krijgen. Maar daarmee laat ze ook duidelijk zien dat het EKD niets zal
veranderen aan het bolwerk van bureaucratische instanties. En daarmee ook niet aan situaties waarin het nu fout loopt.

Het zou raadzaam zijn als ons beleid zich zou focussen op de organisatie van de Jeugdgezondheidszorginstellingen.  Een verstandig beginpunt zou
zijn de wijsheid aan de basis niet langer door te laten promoveren naar een managementfunctie en de salariëring van managementfuncties te laten
dalen ten gunste van de banen aan de basis.

Op drijfzand een groot bouwwerk neerzetten leidt alleen maar tot een ruïne.