Hier dan mijn verhaal.
Ben 40 jaar, sinds 2001 gescheiden. Moeder van 2 dochters, van 18 en van 17 en van mijn ventje van 6 waar het dus allemaal over gaat. Heb sinds 2004 het volledig gezag over Jordy, vader heeft geen contact met hem.
Ben sinds 1997 bekend met de psychiatrie. Uit onderzoek is de diagnose: chronisch depressief met in periodes van depressie kenmerken van een borderline-stoornis gekomen. Heb sinds 1,5 jaar goede medicijnen, waardoor die periodes bijna niet meer voorkomen. Echter, als er teveel gebeurd in een korte periode, kan ik een dipje hebben van 2 dagen. Zo ook de laatste keer"¦.
De 2 dames staan onder begeleiding van het Onderwijs Zorg Centrum, omdat ze niet meer naar school wilde en een nog wel leerplichtig was. Zij hebben de boel inmiddels weer op de rit en doen een opleiding. Ter ondersteuning in de opvoeding, gaat de jongste na schooltijd naar de buitenschoolse opvang en haal hem daar iedere dag om 17.00 uur op. Ook komt er iedere dinsdag een huishoudelijk verzorgende in dit kader. Heb iedere week een gesprek met mijn SPVer en eens in de maand met de psych ivm met medicatie. Kan 2 keer per maand gebruik maken van het BOR (bed op recept) op de Paaz hier in Zutphen en heb voor noodgevallen buiten kantooruren een TOR (telefoon op recept). Ondersteuning genoeg dus. Hier mijn verhaal"¦"¦"¦.
Op 27 april 2006 verkeerde ik in crissis. Ik had 100 mg oxazepam ingenomen en ben gaan fietsen. Daarbij ten val gekomen en met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Niks gebroken, alleen gekneusd. 1 nacht daar gebleven voor controle, volgende dag weer naar huis. Was moe en had veel pijn en ben met een slaappil naar bed gegaan. In eerste instantie dachten de kinderen en de OZC medewerker dat ik weer medicijnen in had genomen. Buro Jeugdzorg werd gebeld en de huisarts. Die constateerde dat er niets aan de hand was en ze moesten mij maar laten slapen. Bjz. Dacht daar anders over en hebben de jongste bij de buren gebracht en mij naar de paaz. Hij zou naar oma (moeder van vader) gebracht worden zoodra zij terug was van vakantie. Op 1 mei een gesprek gehad op de paaz met mijn arts, de medewerkster van bjz., een medewerkster van Pactum Spoedzorg en een verpleegkundige. Ik mocht naar huis en hij zou woensdag 3 mei naar oma gaan. Dat wilde ik niet, het zou immers een vreemde situatie zijn als je kind bij de buren is en niet in huis mag komen bij mama. Heb gezegd dat ik nog een week wilde blijven en dat werd goedgekeurd. Wel werd de afspraak gemaakt dat hij voor 4 weken naar oma zou gaan, zodat bjz. En spoedzorg konden onderzoeken of hij schade had opgelopen door de thuissituatie. Heb toen duidelijk gezegd: voor nu ga ik daarmee accoord, want ik weet dat het anders niet meer in het vrijwillige kader is, maar zodra ik thuis ben ga ik er tegen in.
Op 8 mei 2006 ben ik met ontslag gegaan. Ik mocht hem die middag in de lunchpauze ophalen van school om hier een broodje te eten. Heb dat gedaan, ging prima, maar toen ik hem terugbracht was hij erg van streek. Hij wilde niet naar school en wilde bij mij blijven.
Heb dit aangegeven bij bjz. En sp.zorg en zei dat ik een andere bezoekregeling wilde. Dit ging ten koste van hem, maar ook van mij. Dit pakte negatief uit, de bezoekregeling werd stopgezet, mocht hem alleen nog zien onder begeleiding en ik zou door deze opmerking niet mee willen werken. Dat was voor hun de rede dat ze een melding gingen doen bij de Raad. Het rapport staat vol onjuistheden, een onjuiste diagnose en dingen die gezegd zijn, zijn compleet uit hun verband gerukt. Bij de Raad kwam ik op een wachtlijst, er waren geen raadsonderzoekers beschikbaar.
Op 15 mei 2006 ben ik bij mijn advocaat, Mr. Witteveen, geweest en heb mij laten informeren wat mijn rechten waren in deze zaak. Aangezien er toen nog geen kinderrechter in het beeld was en geen vots o.i.d. én ik het volledig gezag had, was ik degene die bepaalde waar mijn zoontje op dat moment zou zijn. Ik kon hem zo ophalen als ik dat zou willen. Durfde dat in eerste instantie niet goed, omdat er eerder gedreigd was door bjz. en sp.zorg dat zij hem door de politie uit huis zouden laten halen. Heb er over nagedacht en "s middags contact opgenomen met de advo en gezegd dat ik hem woensdag 17 mei op zou gaan halen bij een vriendje waar hij een feestje had. Zij heeft direct een brief gestuurd naar bjz. en de Raad met deze mededeling, dus ze wisten er op tijd van. Zoals afgesproken mijn zoontje woensdagmiddag opgehaald en begin van de avond bij oma zijn spulletjes opgehaald. Om 20.15 uur werd er gebeld. Bjz. en sp.zorg stonden aan de deur. Of ze even binnen mochten komen. Natuurlijk mocht dat, maar op het moment dat zij naar binnen stapte, stapte er een agente in uniform mee naar binnen. Ik werd onder grote dwang gezet om hem af te geven, er werd extreem veel gedreigd en het was een groot machtsvertoon. Als ik hem niet mee zou geven dan werd de kinderrechter gebeld en zou hij door de politie naar een onderduikadres gebracht worden. Dat wilde ik hem niet aandoen, hij was zo verschrikkelijk overstuur en onder de indruk. Bjz. stelde ter plekke een papier op wat ik moest tekenen. Daarin zou ik accoord gaan met de uithuisplaatsing en zou ik verder geen pogingen meer doen om hem op te halen. Ik moest wel tekenen, kon niet anders. Buiten gekomen zag ik tot mijn schrik, dat de halve politie macht van Zutphen was uitgerukt. 6 agenten in uniform, 3 politiewagens. Jordy werd door zijn oma weer opgehaald. De volgende dag, donderdag 18 mei, direct contact opgenomen met mijn advo en haar de situatie uitgelegd. Zij heeft direct een kortgeding ingediend bij de rechtbank tégen bjz. Diezelfde ochtend kreeg ik telefoon van een medewerkster van de Raad, of zij langs mocht komen voor een gesprek n.a.v. wat er die avond daarvoor was gebeurd. Heb dat toegestaan. Het gesprek verliep soepel en er werd ook geluisterd naar mijn verhaal. Zei open te staan voor een onderzoek (dat heb ik van het begin af aan gezegd), maar dat ik wel wilde dat hij thuis zou komen. Daar konden ze niet mee accoord gaan, echter, bjz. had "s morgens bij de Raad al een vots aangevraagd en die werd afgewezen. Heb onder het gesprek contact opgenomen met mijn advo, omdat ik niet meer wist wat ik moest doen. Als ik niet accoord zou gaan, dan kwam er sowieso een vots. Mijn advo zei dat ik bij mijn standpunt moest blijven, ik liet me wéér intimideren en al kwam die vots er, hij zou gewoon bij oma blijven, ik zou eindelijk gehoord worden door de kinderrechter en er zou een fatsoenlijke bezoekregeling uitkomen. Heb dat ook aan de dames van de raad doorgegeven en ze begrepen het ook wel. Voor vrijdag 19 mei was er een bezoekafspraak. Ik mocht hem "s middags ophalen onder begeleiding van mijn vriendin en moest het beperken tot 1,5 á 2 uur. Heb daar vrijdagochtend de 19e om 9.00 uur nog met die medewerkster over gebeld met de vraag of het inderdaad zo was. Ik kreeg de vrijbrief en moest het zelf even verder regelen met oma. Heb dat ook gedaan, er is begeleiding bij gebleven en heb hem netjes om 16.50 uur weer naar oma gebracht. We hadden een topmiddag gehad!!!!
Die avond, vrijdag 19 mei 2006, werd er om 22.45 uur aan de deur gebeld. Ik deed open via het raam"¦Het was bjz. Of ze even binnen mochten komen. Nee, zei ik, het is al laat en ga zo naar bed. Ben heel rustig gebleven en heel beheerst. Oké zei, dan maar via het raam"¦We komen je even melden dat er vanavond een vots is uitgesproken en dat we Jje kindnaar en pleeggezin hebben gebracht buiten Zutphen. Heb het raam heel rustig dicht gedaan en het rolgordijn laten zakken. Oma gebeld en gevraagd wat er aan de hand was. Ze waren daar om 20.15 gekomen om hem uit zijn bed te halen en weg te brengen buiten Zutphen,omdat ik hem "s middags zonder toestemming zou hebben gezien. En wat kun je doen in het weekend, na kantoortijden?????? Helemaal niets!!!!!!!!!!!!!
Dinsdag 23 mei 2006 kwam de zitting voor de kinderrechter, waarin ik ook gehoord zou moeten worden. Dit is niet gebeurd, mijn advo heeft haar verhaal niet af kunnen maken en de vots bleef gehandhaafd. De crissisuithuisplaatsing ging van 4 weken naar 3 maanden, basta.
Ben zelf opgestaan en gezegd: Sorrie dat ik u in de rede val, maar naar wat ik heb begrepen had ik het recht om vandaag gehoord te worden en dat is niet gebeurd. Mevrouw, zei ze, uw advocaat heeft het woord al voor u gedaan. Ja, zei ik, dat klopt, maar zei spreekt voor mij uit juridisch oogpunt en alleen ik kan spreken als moeder. Daar is geen tijd voor, we lopen al uit. Klaar, af, over"¦.Een compleet vreemde besliste in een tijd van 5 minuten over het leven van mijn zoontje, mijn dochters en dat van mij.
Wel gaf ze nog toe dat er door bjz. een hoop fouten waren gemaakt, maar ze deed er niets mee.
Mijn advo heeft wel een Hoger Beroep aangetekend, maar zij zegt ook dat dat wel 3 maanden kan duren. Ook is er een officiële aanklacht tegen bjz. en de gemeente-politie Zutphen de deur uit.
Dit was zo"n beetje mijn verhaal in grove lijnen.
Groeten,