Thuiszitters
Literatuur >>

Waar wringt het? Als een kind in een situatie van uitvallen terecht komt, is het vaak diffuus wie het eigenaarschap van de problematiek op zich neemt: de school, het samenwerkingsverband, de zorg of het wijkteam. Vaak zijn het vooral ouders die op zoek gaan naar oplossingen.
Diverse initiatieven karakteriseren het zoeken in verschillende domeinen als "het niet weten". Vanuit de verschillende domeinen zijn er verschillende blikken, gereedschappen, interventies, verschillende wettelijk kaders voorhanden om de situatie te benaderen. Deze sluiten lang niet altijd op elkaar aan. En het roept vragen op als: Is een beetje dwang nu nodig? Is zorg voorliggend? Hoe gaan we om met depressie, et cetera.
Veelal ontstaat er vervolgens eerder een overdaad dan een tekort aan plannen: er komt veel nadruk te liggen op organiseren en oplossen, op plannen vanuit verschillende domeinen. Vaak volgt ook controle op de resultaten, die in de praktijk vooral door de ouders gerealiseerd moeten worden. Dat legt vaak een ontzettende druk op de ouders. Zij komen in rollen die ze vaak niet willen en ook niet kunnen waarmaken: leraar, ondersteuner, hulpverlener, controleur, opvoeder. De rol als ouder komt daarbij vaak in het gedrang. Dit alles leidt regelmatig tot overbelasting en wanhoop bij ouders.
In de ondersteuning wordt nogal eens een tekort aan empathie gesignaleerd.